Prof. dr hab. inż. Edmund Tasak jest z wykształcenia inżynierem metaloznawcą, absolwentem Wydziału Metalurgicznego AGH. Studia ukończył w 1969r w specjalności Metaloznawstwo i obróbla cieplna. Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 1974r a dr hab. w zakresie metaloznawstwa i obróbki cieplnej w 1984r. Tytuł profesora nauk technicznych otrzymał w 2003r. W czasie pracy zawodowej w Akademii Górniczo Hutniczej był prodziekanem na Wydziale Metalurgicznym oraz Kierownikiem Pracowni Obróbki Cieplnej i Spajania. W latach 1995 do 2000 zorganizował i uruchomił nowy kierunek kształcenia Edukacja Techniczno-Informatyczna oraz specjalność Inżynieria Spajania. Na studiach stacjonarnych i niestacjonarnych w AGH prowadził wykłady z metalurgii i metaloznawstwa połączeń spawanych, obróbki ubytkowej i spajania oraz spawalności materiałów konstrukcyjnych. Prowadził i nadal prowadzi wykłady na studiach podyplomowych (IWE) w zakresie spawalności materiałów inżynierskich oraz specjalnych metod spajania.
Jest promotorem ponad 300 prac dyplomowych magisterskich i inżynierskich w AGH oraz ok. 100 prac dyplomowych magisterskich i licencjackich w Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie (łącznie ok. 400 prac). Jest promotorem 6 prac doktorskich, recenzentem 25 prac doktorskich, recenzentem 10 wniosków o tytuł doktora habilitowanego i 7 wniosków o tytuł profesora. Opracował 18 recenzji książek i monografii.
W swojej pracy zawodowej specjalizował się w zakresie:
- inżynierii materiałowej,
- pękania konstrukcji oraz spawalności materiałów konstrukcyjnych,
- korozji i pękania stali w kontakcie z ciekłymi metalami,
- doboru materiałów i podwyższenia trwałości rozjazdów kolejowych,
- spawalności stali stosowanych w budowie urządzeń energetycznych.
Działalność naukowo-badawcza była realizowana przy ścisłej współpracy z przemysłem. Od 1969r jest konsultantem w wielu zakładach przemysłowych. Wykonał i kierował ok. 180 pracami naukowo-badawczymi bezpośrednio związanymi z problemami produkcyjnymi. Jest autorem lub współautorem 8 patentów w tym 4 z zakresu łączenia rozjazdów kolejowych oraz materiałów na przekładki. Był kierownikiem 25 projektów badawczych finansowanych przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego (w tym 10 celowych). Ponadto jako biegły sądowy jest autorem 250 ekspertyz sądowych, arbitrażowych lub wykonanych na zlecenie zakładów pracy. Jest autorem lub współautorem ponad 250 artykułów opublikowanych w czasopismach krajowych, zagranicznych i materiałach konferencyjnych. Jest autorem dwóch skryptów uczelnianych, autorem lub współautorem 10 monografii i książek z zakresu metalurgii spawania, spawalności materiałów konstrukcyjnych, obróbki ubytkowej i spajania, wytwarzanie rur i rurociągów do transportu paliw ciekłych i gazowych, korozji i pękania stali eksploatowanych w kontakcie z ciekłymi metalami.
Oprócz działalności naukowej i dydaktycznej angażował się również w działalności społecznej. Był członkiem Rady Programowej Przeglądu Spawalnictwa, zastępcą przewodniczącego Rady Naukowej Instytutu Spawalnictwa w Gliwicach, zastępcą przewodniczącego Polskiego Towarzystwa Spawalniczego Oddział w Krakowie. Za działalność naukowo-badawczą i dydaktyczną otrzymał 16 Nagród Rektora, 4 Nagrody Ministra Szkolnictwa Wyższego, Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Za osiągnięcia w rozwoju spawalnictwa został odznaczony Medalem im. Stanisława Olszewskiego.
Prof. dr hab. inż. od 2015 roku jest na emeryturze i nadal bierze aktywny udział w działalności badawczej w tematyce, którą zajmował się przez 55 lat.